آلودگي منابع آب زيـرزميني به نيترات در حال حاضر يکي از مهم‌ترين مسايل زيست محيطي محسـوب مي‌شود. در چند دهه اخير،‏ مصرف کودهاي نيتروژن‌دار بدون توجه به تأثير آنها بر خصوصيات خاک و محيط زيست گسترش غير قابل انکاري داشته است. نيترات مانند سطوح کلوييدهاي خاک داراي بار منفي بوده و به راحتي توسط آب باران به منابع آب سطحي و به خصوص زيرزميني وارد مي‌شود. در اين تحقيق با هدف بررسي گسترش آلاينده نيترات توسط سيستم اطلاعات جغرافيايي،‏ از 10 چاه مورد بهره‌برداري در طول 12 ماه سال (تير 1386 تا خرداد1387) 120 نمونه‌برداري به صورت ماهانه انجام شده و غلظت نيترات نمونه‌ها اندازه‌گيري و در کل دشت پهنه بندي و تحليل شده است. نتايج نشان مي‌دهد که بخش‌هاي مياني دشت در مقايسه با شمال و جنوب،‏ از غلظت نيترات پايين‌تري برخوردارند و تغييرات کمتري را در طول فصول مختلف سال را مي‌توان مشاهده کرد. فصل تابستان بيشترين غلظت نيترات را به دليل برداشت زياد و برگشت آن و فعاليت¬هاي کشاورزي دارد. در پاييز و زمستان،‏ مجموع غلظت نيترات رو به کاهش مي‌رود و بجز آبان و اسفندماه که ميانگين حدود 24 ميلي‌گرم در ليتر دارد،‏ ميانگين بقيه موارد بين 21 تا 23 ميلي‌گرم در ليتر متغير است. بيشترين غلظت نيترات در بخش هايي از جنوب دشت است که در دو ماه از حد استاندارد 50 ميلي‌گرم در ليتر نيز بيشتر است. نتايج همچنين حلاليت بالاي نيترات و در ادامه شسته شدن آن در اثر آبياري و نيز نقش فعاليت‌هاي کشاورزي در عدم تأمين سلامت آب را نشان مي‌دهد.